być przeciwnym

См. также в других словарях:

• przemówić — dk VIa, przemówićwię, przemówićwisz, przemówićmów, przemówićwił przemawiać ndk I, przemówićam, przemówićasz, przemówićają, przemówićaj, przemówićał 1. częściej ndk «wygłaszać mowę, przemówienie; zwracać się z mową do jakiegoś audytorium, do grona …   Słownik języka polskiego

• siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• przeciwny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przeciwnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znajdujący się, położony naprzeciwko czegoś; przeciwległy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwny brzeg rzeki. Przejść na przeciwną stronę ulicy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• siedzieć — 1. pot. żart. Mieć na czym siedzieć «mieć duże pośladki, szerokie biodra»: – Nie zaprzeczę, że masz na czym siedzieć... – zaczął żartować. W. M. Korczyńska, Wróć. 2. Siedzieć komuś na karku, na głowie a) «naprzykrzać się komuś»: Przecież nie będę …   Słownik frazeologiczny

• antagonista — m odm. jak ż IV, CMs. antagonistaiście; lm M. antagonistaiści, DB. antagonistatów 1. «ten, kto występuje przeciw komuś, zwalcza kogoś, czyjś przeciwnik, rywal, współzawodnik» Być, stać się czyimś antagonistą. 2. anat. «mięsień działający w… …   Słownik języka polskiego

• przeciwny — przeciwnyni 1. «leżący naprzeciw czegoś, znajdujący się po drugiej stronie czegoś, przeciwległy; odwrotny» Przeciwna strona ulicy. Przeciwna ściana pokoju. Iść w przeciwnym kierunku. Znajdować się po przeciwnej stronie czegoś. ∆ Wiatr przeciwny… …   Słownik języka polskiego

• raz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. razie; lm D. ów, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} cios, uderzenie, cięcie, ukłucie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mocny, śmiertelny, bolesny raz. Razy bata, noża.Wymierzać razy. Uchylać się, zasłaniać się od razów …   Langenscheidt Polski wyjaśnień